'ik noem je naam'

door

 

na een jaar
365 dagen door gegaan
geworsteld, gevallen, een beetje opgestaan
en weer opnieuw gevallen
maar steeds weer dat knokken
om met opgeheven hoofd door te kunnen gaan
om me in het licht te koesteren
om me aan de zon te verwarmen
om zonnekind te zijn
om weer intens te leven
om me zo weer aan 't leven over te geven
getuigt van moed, van verlangen
en van vertrouwen...

 

 

béa g. sportel bolt 

© 2014