top of page

vanmiddag

stond ik bij je graf

ik voel daar niks

ik voel jou niet

en toen

ging ik aan de wandel

ik noemde je naam

ik begon tegen je te praten

en je liet me zien

je liet me inzien

dat je nog steeds in mij aanwezig bent

in mijn hoofd zit

in mijn hart danst

en ik had een gesprek met jou

hilarisch lachend

om jouw grappen en grollen

stapte ik door de herfstbladeren

en ik was gelukkig

met jou zo dichtbij

met jou in mij...

 

 

béa g. sportel bolt 

 

© 2016

bottom of page